Zamek Sielecki, usytuowany na lewym brzegu Czarnej Przemszy w dzielnicy Sielec, jest najstarszym budynkiem w Sosnowcu, którego historia sięga późnego średniowiecza.

 

    Pierwotnie był to fort obronny, który w 1620 roku przekształcono w czteroskrzydłową twierdzę z narożnymi wieżami, prawdopodobnie na bazie wcześniejszej struktury. Budowla z łamanego kamienia wapiennego i cegły została rozbudowana, tworząc piętrową i podpiwniczoną konstrukcję. Po pożarze w 1824 roku zamek odbudowano w 1832 roku, jednak wschodnie skrzydło z bramą wjazdową zostało rozebrane, a fosy zasypano. Obecnie zamek ma formę trójskrzydłowej budowli w kształcie podkowy z otwartym dziedzińcem. Jego architektura, w tym cztery narożne wieże i ryzality, zachowuje ślady pierwotnego obronnego charakteru.

 

    Początkowo uważano, że zamek powstał w 1620 roku, ale badania archeologiczne sugerują, że jego początki mogą sięgać XV wieku. W 1620 roku Sebastian Minor herbu Półkozic ukończył budowę nowego budynku na planie czworoboku z dziedzińcem. Po Minorach, właścicielami byli Modrzewscy i Tęgoborscy. W XVIII wieku zamek należał do Michała Żulińskiego, a później do Jordana Stojewskiego, który sprzedał go pruskiemu generałowi Christianowi Ludwigowi Schimmelpfennig von der Oye. Po jego śmierci w 1812 roku zamek przeszedł w ręce księcia Ludwika Anhalt-Coethen von Pless, który zlecił przebudowę w 1824 roku według planów Józefa Heintza.

 

    W 1841 roku dalszą przebudowę prowadziła hrabina Charlotta von Stolberg-Wernigerode. W 1856 roku zamek przeszedł w ręce hrabiego Andrzeja Renarda, a po jego śmierci w 1874 roku, obiekt znalazł się w rękach spółki Gwarectwo „Hrabia Renard” i pełnił funkcję biurowca do II wojny światowej. Po 1945 roku w zamku mieściła się administracja kopalni „Sosnowiec” oraz Muzeum Górnictwa, a od 1980 roku Zjednoczone Huty Szkła Gospodarczego „Vitropol” urządziły tam Centralną Wzorcownię Szkła Współczesnego, a w 1982 roku Muzeum Szkła Współczesnego.

 

    Po 1990 roku zamek przekształcono na salę ślubów, restaurację i kompleks konferencyjny, lecz z powodu złego stanu technicznego zamknięto go w 1995 roku. W 1999 roku Rada Miejska w Sosnowcu zdecydowała o renowacji budynku, która zakończyła się w 2002 roku. Powstało wtedy Sosnowieckie Centrum Sztuki-Zamek Sielecki, odpowiedzialne za organizację wystaw i wydarzeń kulturalnych. W 2015 roku przeprowadzono kolejny etap prac konserwatorskich, obejmujący m.in. konserwację polichromii i ekspozycję odkrywek archeologicznych.